Het huis is opgebouwd uit een twee bouwlagen hoog blok met haaks daarop een eenlaagse uitbouw. Deze geschakelde doosvorm kent twee hoofdmaterialen: wit stuukwerk en glas. Met de soberheid van vorm, materiaalkeuze en detaillering vormt het woonhuis een punt van rust in de wijk.
De architectuur vertoont veel overeenkomsten met de woonhuizen die Le Corbusier, één van de grondleggers van het modernisme, eind jaren dertig ontwierp.
De heldere en functionele organisatie van de plattegronden op de woon- en slaapverdieping is vertaald naar een evenzeer heldere architectuur met een maximaal transparante begane grondverdieping en een gesloten eerste verdieping. De gekoppelde vensteropeningen op de slaapverdieping zijn voorzien van zonwerende lamellen waarmee de aangetaste geslotenheid weer wordt hersteld. De T-vormige plattegrond van de begane grond kent in totaal acht gevelvlakken waarvan er slechts twee als gesloten kunnen worden aangemerkt: de oost- en de westgevel.
De oostgevel, die aan de rand van de kavel ligt en waar zich de entree bevindt, vormt één gesloten gevelvlak met de daarboven gelegen slaapverdieping. Door de westgevel met hoge en witgestuukte dakranden te koppelen aan de gesloten opbouw, blijft de constructieve geloofwaardigheid intact en manifesteert het woonhuis zich als een logische eenheid.
De in het woonvertrek ruim aanwezige uitzicht mogelijkheden zijn talrijk en er is een zichtlijn naar de kerk van Ruurlo.
